Οι κιρσοί των κάτω άκρων θεωρούνται δικαίως η πιο κοινή παθολογία των περιφερικών αγγείων, είναι μία από τις δέκα κορυφαίες λεγόμενες ασθένειες του πολιτισμού. Σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες, η φλεβική ανεπάρκεια εμφανίζεται στο 80% των ατόμων σε ηλικία εργασίας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι κιρσοί των ποδιών δεν προκαλούν σοβαρό πόνο και μερικές φορές περνάει απαρατήρητος καθόλου, δεν απαιτεί καμία θεραπεία. Ωστόσο, υπάρχουν καταστάσεις όπου αξίζει, χωρίς αναβολή, να συμβουλευτείτε έναν ειδικό, να υποβληθείτε σε κατάλληλη θεραπεία. Ποιες είναι οι θεραπείες για τους κιρσούς των κάτω άκρων; Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους;
Τρόποι για να απαλλαγείτε από την ασθένεια
Χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο θέτουν στον εαυτό τους την ερώτηση: πώς να απαλλαγούμε από τους «άσχημους κόμπους» ή το «αγγειακό πλέγμα» στα πόδια τους; Οι πύλες των μέσων ενημέρωσης είναι γεμάτες διαφημίσεις για δημόσιες και ιδιωτικές κλινικές που θεραπεύουν τους κιρσούς των κάτω άκρων. Προσφέρουν "μοναδικούς", "εγγυημένους", "ανώδυνους" ή "απολύτως ασφαλείς" τρόπους για να απαλλαγείτε από αυτήν την ασθένεια. Μερικές φορές είναι δύσκολο να κατανοήσουμε αυτήν τη διαφήμιση, να απαντήσουμε στο ερώτημα ποια θεραπευτική επιλογή είναι η καταλληλότερη. Εάν ένα άτομο που έχει αποφασίσει να ασχοληθεί με τα διασταλμένα αγγεία του και δεν είναι σίγουρο για την ασφάλεια ή την αποτελεσματικότητα αυτής ή εκείνης της μεθόδου θεραπείας, η καλύτερη επιλογή για αυτόν είναι να επικοινωνήσει με πολλές κλινικές, να λάβει ειδικές συμβουλές από τουλάχιστον δύο επαγγελματίες Το
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που αναγκάζουν έναν ασθενή με κιρσούς να συμβουλευτεί έναν γιατρό:
- καλλυντικά θέματα?
- συμπτώματα δυσφορίας.
- επιπλοκές της νόσου (για παράδειγμα, έλκη, αιμορραγία ή θρομβοφλεβίτιδα).
- φόβο για την υγεία σας (πώς θα συμπεριφερθεί η ασθένεια στο μέλλον εάν δεν αντιμετωπιστεί).
Μερικές φορές, είναι δύσκολο για τον γιατρό να ξέρει τι θέλει ο ασθενής. Επομένως, κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης, είναι σημαντικό να βρεθεί αμοιβαία κατανόηση με τον γιατρό, να μεταφερθεί σωστά ο κύριος λόγος επικοινωνίας μαζί του. Πολύ συχνά, οι ασθενείς χρειάζονται απλώς διαβεβαίωση ότι οι διευρυμένες φλέβες τους δεν θα τους βλάψουν με κανέναν τρόπο και είναι απίθανο να το κάνουν στο μέλλον.
Εάν υπάρχει ανάγκη για θεραπεία, ο γιατρός συνιστά συχνά να κάνετε αυτοθεραπεία στο σπίτι εντός 6 μηνών, η οποία περιλαμβάνει:
- τη χρήση καλσόν συμπίεσης ·
- κάνει τακτική άσκηση?
- αποφύγετε το "μεγάλο διάστημα διακοπής λειτουργίας" - αποκλείστε μια μακρά παραμονή σε καθιστή ή όρθια θέση.
- ενώ ξεκουράζεστε (σε οριζόντια θέση), σηκώστε το «συμβιβασμένο» άκρο πάνω από το επίπεδο της καρδιάς.
Εάν, μετά από μια δεύτερη διαβούλευση, ο ασθενής δεν είναι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα, ο γιατρός μπορεί να συστήσει συντηρητική ή χειρουργική θεραπεία των κιρσών των κάτω άκρων.
Επιλογές θεραπείας για παθολογία κάτω άκρων
Για την καταπολέμηση των κιρσών των ποδιών, χρησιμοποιείται συντηρητική θεραπεία (συμπίεση και φαρμακολογική θεραπεία, τροποποίηση του τρόπου ζωής), χειρουργικές επεμβάσεις, εξωτερική και εσωτερική έκθεση με λέιζερ, αφαίρεση ραδιοσυχνοτήτων, σκληροθεραπεία με ένεση. Η επιλογή αυτής ή εκείνης της επιλογής εξαρτάται από τις προτιμήσεις του ασθενούς. Επηρεάζεται επίσης από τις οικονομικές δυνατότητες του ασθενούς, τα προσόντα των γιατρών και τον εξοπλισμό του ιατρικού ιδρύματος. Παρ 'όλα αυτά, ποια μέθοδος θεραπείας των κιρσών των κάτω άκρων θα χρησιμοποιηθεί σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ίδια την ασθένεια: ποια συμπτώματα υπάρχουν, ο βαθμός φλεβικής ανεπάρκειας και άλλα χαρακτηριστικά αγγειακών βλαβών.
Μέθοδοι συντηρητικής θεραπείας
Η συντηρητική θεραπεία, κατά κανόνα, είναι πολύπλοκη και περιλαμβάνει πολλά συστατικά.
Μια αλλαγή στον τρόπο ζωής, η οποία συνεπάγεται ένα σύνολο μέτρων που αποσκοπούν στην πρόληψη της στασιμότητας του αίματος στις φλέβες. Όπως γνωρίζετε, η παρατεταμένη όρθια ή καθιστή θέση ισοπεδώνει τη δραστηριότητα της φλεβικής μυϊκής αντλίας (γαστροκνήμιος μυς), η οποία συμβάλλει στη στασιμότητα. Επομένως, συνιστάται στους ασθενείς να περπατούν τακτικά, σηκώνοντας περιοδικά τα πόδια τους πάνω από το επίπεδο της καρδιάς σε πρηνή θέση. Θα πρέπει επίσης να δώσετε προσοχή σε διάφορες δίαιτες-χωρίς αλάτι, χαμηλές σε θερμίδες. Θα σας επιτρέψουν να προσαρμόσετε το σωματικό βάρος, να αναπληρώσετε την εποχική ανεπάρκεια βιταμινών. Είναι απαραίτητο να καταναλώνετε τροφές πλούσιες σε βιοφλαβονοειδή (ουσίες που βοηθούν στην ενίσχυση του τοιχώματος των αγγείων).
Τα άτομα με κιρσούς πρέπει να αποφεύγουν την υπερθέρμανση των ποδιών τους, να αποφεύγουν να επισκέπτονται λουτρά και σάουνες και, αν είναι δυνατόν, να μην χρησιμοποιούν θερμαινόμενα δάπεδα.
Τα καλτσάκια συμπίεσης βελτιώνουν τη φλεβική αιμοδυναμική, η οποία οδηγεί στην εξαφάνιση πολλών εκδηλώσεων της νόσου. Μειονεκτήματα αυτής της μεθόδου:
- περιορισμένη χρήση του εγκαίρως (δεν υπάρχει δυνατότητα να φοράτε κάλτσες συμπίεσης και κάλτσες όλη την ώρα).
- η εμφάνιση δυσφορίας με συνεχή συμπίεση, αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα συχνά το καλοκαίρι, όταν τα συμπτώματα των κιρσών «εκδηλώνονται» περισσότερο.
Το φαρμακείο, κατά κανόνα, προσφέρει καλσόν συμπίεσης μόνο από έναν κατασκευαστή. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές διαφορετικές μάρκες, καθένα από τα οποία μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του ασθενούς σε διαφορετικό βαθμό.
Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να εξαλείψει τα συμπτώματα της νόσου ή να μειώσει την εκδήλωσή τους, στοχεύει στην πρόληψη και την καταπολέμηση των επιπλοκών της και μπορεί να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας συμπίεσης. Η φαρμακολογία βοηθά στην αντιμετώπιση των παρενεργειών που εμφανίζονται μετά από σκληροθεραπεία ή φλεβεκτομή.
Η σύγχρονη θεραπεία των κιρσών των κάτω άκρων δεν είναι πλήρης χωρίς τη χρήση φλεβοπροστατευτικών φαρμάκων, φαρμάκων που μπορούν να βελτιώσουν τα συμπτώματα, να ενισχύσουν το φλεβικό τοίχωμα. Θεωρούνται βασικοί παράγοντες φαρμακοθεραπείας. Αυτά περιλαμβάνουν:
- Το εκχύλισμα φρούτων καστανιάς και η θειαμίνη (βιταμίνη Β1) είναι μέρος των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του πόνου και του βάρους στα πόδια, οίδημα που παρατηρείται σε χρόνια φλεβική ανεπάρκεια. Τα κεφάλαια έχουν δείξει την αποτελεσματικότητά τους σε κλινικές δοκιμές. Υπάρχουν μορφές δοσολογίας: πόσιμο διάλυμα (10-15 σταγόνες 3 φορές την ημέρα) και μορφή δισκίου (συνήθως λαμβάνεται μετά τα γεύματα 1 δισκίο 3 φορές την ημέρα).
- Η σκούπα του κρεοπωλείου (σκούπα του κρεοπωλείου) χρησιμοποιείται ως πρόσθετο τροφίμων. Βοηθά στην ανακούφιση της συμφόρησης στις φλέβες. Πιστεύεται ότι είναι αποτελεσματικό κατά των φλεβών αράχνης. Ωστόσο, δεν έχουν πραγματοποιηθεί κλινικά δεδομένα που να επιβεβαιώνουν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά του.
- Το αποπρωτεϊνωμένο αιμοπαραγωγό του αίματος των νεαρών μοσχαριών είναι μέρος των δημοφιλών φαρμάκων, τα οποία είναι εξαιρετικά φλεβοπροστατευτικά, έχουν καλό θεραπευτικό αποτέλεσμα για τους κιρσούς των κάτω άκρων.
Κατά κανόνα, το venotonic συνταγογραφείται σε μαθήματα. Η διάρκεια του μαθήματος εξαρτάται από τη δυναμική της βελτίωσης των συμπτωμάτων, τη διάρκεια της επιτευχθείσας ύφεσης. Επομένως, ο γιατρός μπορεί να διαφοροποιήσει την πρόσληψη του φαρμάκου από 3 έως 6 μήνες ή περισσότερο.
Οι αλοιφές και τα τζελ (τοπικά φάρμακα) χρησιμοποιούνται επίσης ευρέως. Το θεραπευτικό σχήμα για τους κιρσούς των κάτω άκρων επιλέγεται από το γιατρό ανάλογα με την κατάσταση και την πορεία της νόσου. Η θεραπευτική επίδραση αυτών των τοπικών φαρμάκων πραγματοποιείται μέσω δύο μηχανισμών: της απόσπασης της προσοχής και της θεραπείας. Στην αρχή, συμβαίνει η εξάτμιση της βάσης αλκοόλης ή των αιθέριων ελαίων που περιέχονται στο τζελ, η οποία οδηγεί σε μείωση της θερμοκρασίας του δέρματος, αντίστοιχα, και βελτιώνει τα συμπτώματα της νόσου. Ως αποτέλεσμα της δεύτερης, η φαρμακευτική ουσία που διεισδύει μέσω του δέρματος απευθείας στη φλέβα αρχίζει να ασκεί τη θεραπευτική της επίδραση.
Οι αλοιφές και τα τζελ που χρησιμοποιούνται για τους κιρσούς των ποδιών ταξινομούνται ανάλογα με το κύριο δραστικό συστατικό που περιέχουν. Περιλαμβάνουν τέτοιες φαρμακευτικές ουσίες:
- Φλεβοπροστατευτικά (συνήθως ρουτίνη, καθώς και φυτικές ουσίες που ενισχύουν το τοίχωμα των αγγείων).
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα χρησιμοποιούνται συνήθως για την ανακούφιση του πόνου.
- Τα τοπικά κορτικοστεροειδή χρησιμοποιούνται για αλλεργική δερματίτιδα, η οποία μπορεί να εμφανιστεί ως επιπλοκή της φλεβικής ανεπάρκειας.
- Οι αναστολείς υποδοχέων Η1-ισταμίνης συνταγογραφούνται αντί για κορτικοστεροειδή όταν αντενδείκνυνται τα τελευταία.
- Τα πρωτεολυτικά ένζυμα είναι σε θέση να καθαρίσουν αποτελεσματικά ένα τροφικό έλκος (επιπλοκές εκτεταμένων κιρσών των ποδιών).
- Το ιονισμένο ασήμι είναι ένα αποτελεσματικό αντισηπτικό, καθαρίζει τέλεια και στεγνώνει την πληγή, επομένως είναι ένα απαραίτητο φάρμακο για τη θεραπεία ενός μολυσμένου τροφικού έλκους.
- Τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται τοπικά για τη μόλυνση των επιπλοκών των κιρσών (θρομβοφλεβίτιδα, δερματίτιδα).
- Τα ενυδατικά σκευάσματα και τα δερματοπροστατευτικά προστατεύουν το δέρμα από εξωτερικές επιδράσεις, βελτιώνουν την ελαστικότητά του. Συνήθως συνταγογραφούνται για ατροφικές αλλαγές στο δέρμα (όταν χρησιμοποιούνται κάλτσες συμπίεσης για μεγάλο χρονικό διάστημα).
- Η ηπαρίνη, εκτός από την αντιθρομβωτική δράση (εμποδίζει το σχηματισμό θρόμβων αίματος), έχει αντιφλεγμονώδη δράση, είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο.
Χειρουργική επέμβαση
Ο κύριος στόχος της χειρουργικής θεραπείας είναι να εξαλειφθεί ο παθολογικός μηχανισμός που οδήγησε στην εμφάνιση της νόσου - το φλεβικό αντανακλαστικό, καθώς και να αφαιρέσει την κύρια εκδήλωσή της - κιρσούς. Η χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται: για ασθενείς με πόνο και συνεχή κόπωση στα πόδια, παρουσία οιδήματος, χρόνια φλεβική ανεπάρκεια, καλλυντικά προβλήματα, πρώιμη υπερχρωματισμό (υπερβολική εναπόθεση χρωστικής στο δέρμα), εξωτερική αιμορραγία, καθώς και όταν επιφανειακή θρομβοφλεβίτιδα εξελίσσεται, παρουσία τροφικών ελκών που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με συντηρητικές μεθόδους.
Προς το παρόν, οι πιο δημοφιλείς είναι τρεις τύποι λειτουργιών:
- σαφένο-μηριαία απολίνωση (απολίνωση και αφαίρεση του άνω τμήματος της μεγάλης σαφηνούς φλέβας).
- απογύμνωση της μεγάλης σαφανούς φλέβας:
- παραδοσιακή ή λειτουργία του Bebkokk, κατά την οποία ένας ειδικός καθετήρας εισάγεται στον αυλό της μεγάλης σαφηνούς φλέβας (δύο προκαταρκτικά γίνονται: μία στην περιοχή της βουβωνικής χώρας, η δεύτερη στο επίπεδο του άνω τρίτου του ποδιού) και εκτείνεται κατά μήκος της όλο το μήκος, μετά το οποίο αφαιρείται μαζί με την κιρσοκήλη.
- κρυοτρίπωση, μια λειτουργία που είναι σχεδόν παρόμοια με την προηγούμενη, αλλά διαφέρει στο ότι ο ανιχνευτής ψύχεται στους -85 ° C, με αποτέλεσμα η φλέβα να προσκολλάται στον καθετήρα, γεγονός που καθιστά δυνατή την αφαίρεσή του λιγότερο τραυματικά.
- Η φλεβεκτομή είναι μια διαδικασία για την αφαίρεση κιρσών μέσω αρκετών μικρών τομών 2-3 mm στο δέρμα.
Οι παραπάνω χειρουργικές παρεμβάσεις βοηθούν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς · η θεραπευτική και οικονομική αποτελεσματικότητά τους έχει αποδειχθεί σε κλινικές δοκιμές. Συνήθως γίνονται με γενική αναισθησία, αλλά οι περισσότεροι ασθενείς παίρνουν εξιτήριο την ημέρα της επέμβασης. Η πλήρης ανάρρωση, η επιστροφή στην κανονική καθημερινή δραστηριότητα διαρκεί συνήθως 2 έως 3 εβδομάδες. Πιθανές επιπλοκές, οι οποίες είναι πιο συχνές σε ασθενείς με προχωρημένους κιρσούς. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, τα νεύρα που βρίσκονται στον υποδόριο ιστό μπορεί να υποστούν βλάβη, επομένως, μετά από χειρουργικό χειρισμό, μερικές φορές παρατηρείται προσωρινό ή και μόνιμο μούδιασμα ορισμένων τμημάτων των ποδιών, αλλά αυτό δεν οδηγεί σε σοβαρή αναπηρία.
Νέες θεραπείες
Ο κύριος στόχος της χρήσης νέων μεθόδων θεραπείας είναι η ελαχιστοποίηση του τραύματος των ιστών που παρατηρείται κατά τη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων, γεγονός που επιτρέπει στον ασθενή να αναρρώσει γρηγορότερα. Άρχισαν να χρησιμοποιούνται ευρέως στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Ενδοφλέβια αφαίρεση (RF και λέιζερ)
Οι ραδιοσυχνότητες και η αφαίρεση με λέιζερ είναι μέθοδοι αντιμετώπισης των κιρσών των ποδιών με «σφράγιση» της μεγάλης σαφηνούς φλέβας (ή της μικρής) με υψηλή θερμοκρασία, η οποία οδηγεί σε υποχώρηση των διασταλμένων αγγείων (τα τοιχώματά τους κολλάνε μεταξύ τους). Αν και αυτές οι επιλογές δεν περιλαμβάνουν χειρουργικές επεμβάσεις, είναι αρκετά συνηθισμένο να καταφεύγουμε σε πρόσθετη φλεβεκτομή και σκληροθεραπεία. Και οι δύο μέθοδοι περιλαμβάνουν:
- Εισαγωγή καθετήρα στη μεγάλη σαφηνή φλέβα μέσω μιας μικροσκοπικής τομής στο άνω τρίτο του ποδιού και προώθησή του στον σαφανομηριαίο σύνδεσμο υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση. Δεν γίνεται τομή στην βουβωνική χώρα.
- Εκτέλεση με τοπική αναισθησία (το αναισθητικό διεισδύει εκτενώς στον υποδόριο ιστό του μηρού). Μπορεί να απαιτηθεί πρόσθετη γενική αναισθησία εάν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα μεγάλος αριθμός μινιφλεμπεκτομών.
- Η ανάγκη χρήσης επίδεσμων ή καλτσών μετά τη διαδικασία για δύο εβδομάδες.
- Η εξάρτηση του αποτελέσματός τους από την ανατομία των σαφένων φλεβών στον ασθενή είναι θετική παρουσία ευθειών γραμμών, αμφίβολη όταν τα αγγεία είναι στρεβλά.
Η χρήση ενδοφλέβιας αφαίρεσης, η οποία έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως τα τελευταία δέκα χρόνια, δεν έχει δείξει σημαντικές διαφορές στην αποτελεσματικότητά της σε σύγκριση με τη χειρουργική επέμβαση.
Το κύριο πλεονέκτημα αυτής της τεχνικής είναι η γρήγορη ανάρρωση μετά τη διαδικασία, η οποία σχετίζεται με μικρότερη πιθανότητα μόλυνσης του τραύματος και εμφάνισης αιματώματος.
Παρ 'όλα αυτά, οι επιπλοκές είναι τυπικές για αυτήν τη διαδικασία: εγκαύματα δέρματος, προσωρινές παραισθησίες, θρόμβωση βαθιάς φλέβας (εμφανίζεται σε λιγότερο από 1% των ασθενών).
Απλή σκληροθεραπεία
Αυτή η μέθοδος θεραπείας, λόγω της ευκολίας εφαρμογής και του χαμηλού τραύματος, χρησιμοποιείται σήμερα από πολλές κλινικές. Η ουσία του έγκειται στο γεγονός ότι το σκληρυντικό εγχέεται στη κιρσοκήλη, μια ουσία που κολλά τα τοιχώματά της, η ροή του αίματος κινείται σε υγιή αγγεία. Η σκληροθεραπεία συχνά συνδυάζεται με κλασικές επεμβάσεις και στην περίπτωση της τηλεαγγειεκτασίας και των φλεβών αράχνης, χρησιμοποιείται ως η μόνη μέθοδος θεραπείας.
Αντενδείξεις:
- εγκυμοσύνη,
- περίοδο θηλασμού,
- δερματίτιδα,
- θρομβοφλεβίτιδα.
Η σκληροθεραπεία δίνει αρκετά αποδεκτά αποτελέσματα που ικανοποιούν πολλούς ασθενείς.
Σκληροθεραπεία με αφρό
Σε αντίθεση με την απλή σκληροθεραπεία, με αφρό, το σκληρυντικό εγχέεται σε μια φλέβα μετά την ανάμειξή του με αέριο (συνήθως αέρα). Ως αποτέλεσμα, λαμβάνεται αφρός, ο οποίος, εξαπλώνοντας τη φλέβα, μετατοπίζει το αίμα από αυτό και προκαλεί σπασμό του αγγείου. Συνήθως ο χειρισμός πραγματοποιείται υπό την καθοδήγηση της σάρωσης υπερήχων διπλής όψης.
Εκτός από την απλή σκληροθεραπεία αφρού, απαιτείται να φοράτε καλσόν συμπίεσης μετά από χειρισμό για 14 ημέρες.
Η ανάρρωση μετά τη διαδικασία είναι ταχύτερη από ό, τι εάν είχε γίνει μια κλασική επέμβαση. Ωστόσο, τα μεσοπρόθεσμα αποτελέσματα της θεραπείας (η πιθανότητα επανεμφάνισης παλινδρόμησης) της σκληροθεραπείας αφρού είναι κάπως χειρότερα από αυτά της χειρουργικής επέμβασης.
Θεραπεία της "μικροβαρικόζης": τελαγγειεκτασία, φλέβες αράχνης
Η θεραπεία των φλεβών αράχνης γίνεται σχεδόν πάντα μόνο για αισθητικούς λόγους, αν και μερικές φορές μπορεί να προκαλέσουν μια καυτή, παλλόμενη αίσθηση, υποδεικνύοντας την παρουσία παλινδρόμησης. Συνήθως χρησιμοποιούνται δύο τύποι θεραπείας:
- Μικροσκληροθεραπεία - η εισαγωγή μιας σκληρυντικής ουσίας χρησιμοποιώντας μια λεπτή βελόνα. Συνήθως αρκετές φλέβες αράχνης σκληρώνονται ταυτόχρονα. Εφαρμόζεται επίδεσμος συμπίεσης ή κάλτσα για 1 έως 2 ημέρες. Εάν η σκλήρυνση φτάσει έξω από το αγγείο κατά τη διάρκεια της ένεσης, μπορεί να αναπτυχθεί έλκος στην περιοχή αυτή, η οποία επουλώνεται αργά, μετά την οποία παραμένει μια ουλή. Αυτό συμβαίνει σπάνια, υπό την προϋπόθεση "εάν τα χέρια του γιατρού δεν σφίγγουν κατά τη διάρκεια της επέμβασης". Είναι επίσης δυνατή η υπερχρωματισμός στο σημείο της ένεσης (σκουρόχρωση του δέρματος).
- Αφαίρεση λέιζερ. Η μέθοδος λειτουργεί καλά για τη θεραπεία των τελαγγειεκτασιών (ενδοδερμική αγγειακή ανάπτυξη που μοιάζει με σημάδι γέννησης).
Υπάρχουν πολλοί αποτελεσματικοί τρόποι για να απαλλαγείτε από τους κιρσούς των κάτω άκρων που προσφέρει η παραδοσιακή ιατρική. Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την απόφαση του ίδιου του ασθενούς. Μην "μπείτε κάτω από το μαχαίρι" αμέσως, στο οπλοστάσιο των γιατρών υπάρχουν αποτελεσματικές επιλογές για συντηρητική θεραπεία. Σύμφωνα με τους γιατρούς, σήμερα είναι αδύνατο να θεραπευτεί πλήρως αυτή η ασθένεια, αλλά είναι αρκετά εντός της δύναμης της σύγχρονης ιατρικής να σώσει τον ασθενή από τις εκδηλώσεις της νόσου όσο το δυνατόν περισσότερο και να αποτρέψει την περαιτέρω εξέλιξή της.